Widziałem film w ramach pierwszych seasnów na MDAG, znałem przedtem całą historię, bo pasjonuję się kobiecą piłką, ale i tak był w stanie mnie zaskoczyć. Doceniam pracę reżyserów oraz realizatorów. O sporcie najlepiej opowiada się obrazkami - tutaj jest ich multum, wszystkie materiały, filmy i zdjęcia zostały odrestaurowane tak, by dawać wrażenie meczów z 2023 roku. Sport to też jednak ludzkie historie, przedstawiono losy piłkarek z każdej reprezentacji. Pochodziły z różnych części świata, ale towarzyszyły im takie same perypetie. Gra w piłkę po kryjomu w dzieciństwie, poczucie euforii oraz trafienia do raju po przyjeździe na meksykański turniej oraz powrót do szarej rzeczywistości, ostracyzm i rezygnacja z ukochanej pasji.

Pod koniec filmu można było usłyszeć, że piłkarki z 1971 roku nie różnią się niczym od tych z 2023 - łączą je te same marzenia i motywacje. Niestety w ciągu tych pięćdziesięciu dwóch lat nie zmieniło się nastawienie części związków sportowych oraz niektórych kibiców męskiej piłki. Haniebne wypowiedzi z ówczesnych artykułów prasowych przypominają komentarze pod postami o piłkarkach na mediach społecznościowych. Świadomość społeczna o kobiecej piłce wciąż rośnie, jednak dekady zakazów, upokorzeń i rzucania kłód pod nogi na długo pozostaną widoczne w jej obrazie oraz znacznie gorszej pozycji marketingowej niż męskiej wersji gry.

"Copa 71" to moim zdaniem wzorzec dokumentu sportowego. Mam nadzieję, że w najbliższym czasie wyląduje na jednym ze znanych serwisów streamingowych bądź jego pokazania podejmie się jedna z telewizji sportowych. Wśród produkcji poświęconych tej pięknej dziedzinie życia, jaką jest sport, próżno szukać dzieła o większym walorze edukacyjnym. Po półtoragodzinnym seansie zastanawiamy się, dlaczego kobieca piłka jest wciąż traktowana inaczej, skoro zawodniczki prezentują ten sam hart ducha, a nawet większy niż ich koledzy po fachu. Warto zwrócić uwagę na to, dlaczego w kraju, gdzie siatkarki, lekkoatletki, pływaczki i biegaczki narciarskie stały się bohaterkami narodowymi, piłkarki wciąż się lekceważy.

Polskie tłumaczenie niestety nie było dostosowane do piłkarskich realiów, wielokrotnie zdarzały się małe pomyłki, mam nadzieję, że to tylko specyfika festiwalowej wersji.